20/5/19

Συνειδητή αποχή από τις ευρωεκλογές




ΓΙΑ ΠΟΙA ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ;


Για άλλη μια φορά, όπως κάθε 5 χρόνια, όσοι/ες έχουν τη νομική ιδιότητα του πολίτη στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλούνται να ψηφίσουν αντιπροσώπους για το ευρωκοινοβούλιο, στη βάση του καταστατικού δημοκρατικού μύθου των «ισότιμων πολιτών» και των «κυρίαρχων λαών». Σε πολλές περιπτώσεις με πλήρη άγνοια για τη λειτουργία και τα όργανα αποφάσεων της Ε.Ε. Τις προεδρίες που αναλαμβάνονται εκ περιτροπής από τα 28 κράτη-μέλη. Το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» και το «Συμβούλιο της ΕΕ» (πρωθυπουργικά και υπουργικά συμβούλια αντιστοίχως). Την «Ευρωπαϊκή Επιτροπή», τη λεγόμενη Κομισιόν, ένα όργανο επιτρόπων που σχεδιάζει και υποβάλλει τις νομοθετικές προτάσεις. Το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο απλά κυρώνει τις νομοθετικές προτάσεις των επιτρόπων, που έχουν προαποφασιστεί από τα συμβούλια υπουργών και πρωθυπουργών, βάσει της ατζέντας που έχουν ορίσει οι εκάστοτε προεδρίες.

Η Ε.Ε. είναι ένας υπερεθνικός συνασπισμός πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, ένα κυριαρχικό διακρατικό μπλοκ επιβολής των αποφάσεων και επιλόγων του, οι οποίες αφορούν τη ζωή εκατομμυρίων καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, τόσο εντός όσο και εκτός Ευρώπης (οικονομική λεηλασία, στρατιωτικές επιχειρήσεις, ανθρωπιστικές πολεμικές επεμβάσεις, «αντι»τρομοκρατικές εκστρατείες, θανατοπολιτική κατά των μεταναστών/ριών). Ένας περίπλοκος θεσμικός μηχανισμός, που όπως κάθε εξουσιαστική συγκρότηση, χαρακτηρίζεται από την αρχή ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται και οι κατευθύνσεις χαράζονται πάντα στην κορυφή, με κοινά όργανα ή διακρατικές συμπράξεις σε αστυνομικό, στρατιωτικό, δικαστικό επίπεδο να τις διασφαλίζουν.

Το ευρωεκλογικό πανηγύρι, με την επίφαση της συμμετοχής, δεν συνιστά τίποτε άλλο από την επιλογή των όρων περαιτέρω υποτίμησης και ποδηγέτησης της ζωής μας. Από την ενίσχυση της Ε.Ε. ή τις προτάσεις καλλωπισμού της, μέχρι τις διάφορες εκφάνσεις του ευρωσκεπτικισμού ή το πρόταγμα «εξόδου από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ», όλα τα κόμματα εν τέλει προτείνουν την παραίτηση και την ανάθεση, αντιπροσωπεύοντας διαφορετικές εκδοχές της εξουσιαστικής-εκμεταλλευτικής κοινωνικής οργάνωσης.

Το να πούμε ότι οι πολιτικοί εξαπατούν, κοιτάνε το συμφέρον τους και αυτό των «αγορών», πουλάνε φόβο ή ελπίδα ή και τα δύο μαζί, είναι κάτι κοινότοπο. Όπως και το να προτείνουμε αποχή, χωρίς να κάνουμε κάτι άλλο, προφανώς δεν αρκεί. Αν κάτι έχει σημασία να τίθεται μεταξύ όσων ανήκουμε σε υποταγμένες, εκμεταλλευόμενες, αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες και τάξεις, είναι το να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να βάλουμε μπροστά τις δικές μας επιθυμίες, τις δικές μας ανάγκες, τα δικά μας όνειρα, τις δικές μας επιδιώξεις.

Γιατί μόνο εμείς, οι «από κάτω», μπορούμε να φτιάξουμε έναν αυτοοργανωμένο κόσμο συνθετικού πληθυντικού αριθμού, που θα καθορίζεται από τον καθένα και την καθεμία ως συλλογική μονάδα ενσυναίσθησης, συνείδησης και ευθύνης. Έναν κόσμο χωρίς κράτος και ιεραρχία, χωρίς κεφάλαιο και ατομική ιδιοκτησία, χωρίς σύνορα και πατρίδες, χωρίς θρησκείες και ειδικούς, χωρίς πατριαρχία και σεξισμό, χωρίς εθνικισμό και μιλιταρισμό, χωρίς ρατσισμό και διακρίσεις, χωρίς καμιά μορφή ανωτερότητας και εξουσίας. Έναν κόσμο που θα χαρακτηρίζεται από τη συνδιαμόρφωση, την αμοιβαιότητα, την αλληλοβοήθεια, τη χειραφέτηση.


ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ
 
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
 
ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ



Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας