Για την πορεία ενάντια στα τάγματα εφόδου κράτους-αφεντικών-φασιστών στο Πέραμα, στις 20 Σεπτέμβρη 2019

 
Παρά το ψιλόβροχο αρκετός κόσμος από τις περιοχές του Πειραιά, κυρίως νεολαίοι από το Πέραμα και το Κερατσίνι, συμμετείχε στη διαδήλωση της 20ης Σεπτέμβρη ενάντια στα τάγματα εφόδου κράτους-αφεντικών-φασιστών, η οποία πορεύτηκε με παλμό, συνθήματα, κείμενα, σπρέι, στένσιλ, στο Πέραμα.

Είχαν προηγηθεί αφισοκολλήσεις και μοιράσματα κειμένων σε δρόμους, πλατείες και σχολεία των περιοχών.

 

  

Συλλογικά αναχώματα στα τάγματα εφόδου του κράτους, των επενδυτών, των φασιστικών συμμοριών - Πορεία στο Πέραμα, Παρασκευή 20/9, 18.30, Πλ. Ηρώων

Η 18η Σεπτέμβρη δεν είναι επέτειος, δεν είναι μνημόσυνο, είναι υπενθύμιση αντίστασης

ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ

ΚΡΑΤΟΥΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ-ΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ

Οι περιοχές μας, οι συνοικίες του Πειραιά και κυριότερα το Πέραμα, η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, η Νίκαια, από καταβολής τους εδώ και έναν αιώνα, έχουν χαρακτηριστεί ως γειτονιές εργατ(ρι)ών, προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, στις οποίες έχουν εφαρμοστεί εντατικά η εκμετάλλευση και η ρύπανση όπως και η κρατική και παρακρατική καταστολή στις περιπτώσεις που οι «υποτελείς» αναγνώρισαν τον συλλογικό εαυτό τους και σήκωσαν κεφάλι. 

Έτσι και την τελευταία δεκαετία, της περιβόητης «κρίσης», οι «δύσκολες» αυτές γειτονιές στην άκρη της πόλης, πολιορκούνται για άλλη μια φορά από τα «τάγματα εφόδου» του κράτους, των επενδυτών, των φασιστικών συμμοριών.
«Το κράτος έχει συνέχεια», δηλώνουν με νόημα όλοι οι εναλλασσόμενοι κυβερνήτες και συγκυβερνήτες. Με τη φράση αυτή εννοούν ότι πέρα από τις όποιες διαφορές στη συνταγή, τη μέθοδο και το ύφος διακυβέρνησης, ο κεντρικός προσανατολισμός της θεσμικής και οικονομικής πολιτικής και των «απαιτούμενων αναδιαρθρώσεων» είναι κοινός και αδιαμφισβήτητος.

Η αριστερά του κράτους που κυβέρνησε τα προηγούμενα 4,5 χρόνια έχοντας αναδειχτεί μέσα από ένα εμπόριο ελπίδας, έφερε και εφάρμοσε ένα 3ο μνημόνιο, ολοκλήρωσε το «πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής» και ανακοίνωσε την «επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα» με μια συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς διασφάλισης της συνέχισης των νεοφιλελεύθερων μέτρων και αναδιαρθρώσεων για τις επόμενες δεκαετίες. Η πιο σημαντική συμβολή της όμως στην αποκατάσταση της συστημικής ομαλότητας είναι ότι εργάστηκε εντατικά για την απονεύρωση των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων, την επιβολή της «κοινωνικής ειρήνης», τη διάχυση της ματαιότητας, την κανονικοποίηση των εθνικών λόγων, την επαναφορά του στρατού ως ρυθμιστή κοινωνικών υποθέσεων (όπως οι στρατοπεδικοί χώροι εκτοπισμού μεταναστών/ριών), την εμβάθυνση του κοινωνικού συντηρητισμού. 

Η δεξιά του κράτους, που ανέλαβε τα κυβερνητικά ηνία πριν από δυο μήνες, έρχεται να συνεχίσει (με πιο επιθετικό τρόπο) και να επεκτείνει την πολιτική που προσφέρει «γη και ύδωρ» στο κεφάλαιο (την κυκλοφορία, τη συσσώρευση, την κερδοφορία και τις επενδύσεις του), να διασφαλίσει τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των εγχώριων και υπερεθνικών οικονομικών και πολιτικών ελίτ, να εμπεδώσει στη διακυβέρνηση τη λογική του εταιρικού management, να θωρακίσει το «κράτος έκτακτης ανάγκης»: αναβάθμιση των αστυνομικών και στρατιωτικών σωμάτων και επιχειρήσεων, εμπλουτισμό του ιδεολογήματος της «ασφάλειας», δόγματα «νόμου και τάξης», κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, εκκενώσεις καταλήψεων, πολλαπλασιασμός των στρατοπέδων ομηρίας και γκετοποίησης μεταναστ(ρι)ών, στιγματισμός και καταστολή των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων, των πληβείων, όσων αποκλίνουν ή δεν χωράνε στα πρότυπα φυλετικής/πολιτισμικής/έμφυλης «κανονικότητας».

Περιβάλλον φιλικό για τις επενδύσεις, ταχύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, τραπεζική ρευστότητα, ανάπτυξη, καινοτομία, επιχειρηματικότητα, είναι το τροπάρι που μουρμουρίζουν καθημερινά οι νέοι ψάλτες των αγορών. Που την ίδια στιγμή σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωση του «εργατικού κόστους», των «εργασιακών δικαιωμάτων» και της δυνατότητας κήρυξης απεργιών, αυξανόμενες δυσκολίες πρόσβασης στην περίθαλψη, εντατικότερη λεηλασία των βουνών, των ποταμών, των θαλασσών, της άγριας ζωής. 

Οι επενδύσεις παρουσιάζονται σαν «μάννα εξ ουρανού» και οι επενδυτές κάτι σαν «οι μάγοι με τα δώρα». Αυτοί, δηλαδή, που οργανώνουν την καθημερινή μας εκμετάλλευση, τον αποκλεισμό μας από τους ελεύθερους χώρους και ευθύνονται για τη ρύπανση στις περιοχές μας. Όπως η COSCO, η OIL ONE, η LAFARGE BETON, οι εφοπλιστικές, τουριστικές, πετρελαϊκές, εμπορικές, εργολαβικές εταιρείες, τα τεχνολογικά πάρκα καινοτομίας σαν αυτό που σχεδιάζουν κυβέρνηση και τοπικές αρχές για start up επιχειρήσεις στα πρώην λιπάσματα στη Δραπετσώνα, τα κάθε λογής μεγάλα και μικρά αφεντικά. 

Το παράκτιο μέτωπο από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το Πέραμα, περιφράσσεται όλο και περισσότερο και μετατρέπεται σταδιακά σε ένα είδος «ειδικής οικονομικής ζώνης» για το εγχώριο και πολυεθνικό κεφάλαιο. Ενώ από την άλλη πλευρά, από το Φαληρικό Δέλτα μέχρι το Ελληνικό, ειδικότερα με την επένδυση της LAMDA DEVELOPMENT στο πρώην αεροδρόμιο, μεγεθύνεται η βιομηχανία του πολυτελούς τουρισμού, της διασκέδασης και του τζόγου. 

Κι η υπόσχεση για εμάς, μια θεσούλα (είτε σε βιομηχανικές, ναυπηγοεπισκευαστικές, τουριστικές εργασίες είτε στις κάθε λογής υπηρεσίες) στα γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής που ανεβάζει στροφές και χρειάζεται ανθρώπινο «καύσιμο». Και κάπου ανάμεσα, μια-δυο στριμωγμένες γωνιές περιπάτου, συναυλιών και αθλητικών δραστηριοτήτων, περιστοιχισμένες από καζάνια και διυλιστήρια, car terminals, πολυώροφα κτήρια, τεράστιες αποθήκες logistics, εργοστάσια τσιμέντου, εγκαταστάσεις που επεξεργάζονται τα λύματα σχεδόν ολόκληρης της Αττικής, ακούγοντας τους γερανούς και τα κλαρκ να φορτοεκφορτώνουν κοντέινερ εμπορευμάτων, 12 μήνες τον χρόνο, 24 ώρες το 24ώρο. 

Το περίφημο προεκλογικό αφήγημα των βασικών διεκδικητών της κρατικής εξουσίας περί «επιστροφής στην κανονικότητα» συσχετίστηκε και μετεκλογικά με την αποτυχία εισόδου της νεοναζιστικής συμμορίας χ.α. στο κοινοβούλιο που παρουσιάστηκε ως «αντιφασιστική νίκη». Παρακάμπτοντας την αλλαγή της σκυτάλης από τον φασιστικό σχηματισμό Ελληνική Λύση και τη σύμπτωση της κρατικής ατζέντας για το μεταναστευτικό και τα σώματα ασφαλείας με την ατζέντα της χ.α. Και πάνω από όλα δίνοντας δημοκρατικό-κοινοβουλευτικό περιεχόμενο στον αντιφασισμό. Ενώ τους επόμενους μήνες αναμένεται να ολοκληρωθεί η δίκη της χ.α., που σκοπό έχει την εμπέδωση του κράτους ως μοναδικού ρυθμιστή των κοινωνικών υποθέσεων και συγκρούσεων και το ξέπλυμα του θεσμικού ρατσισμού, της κρατικής καταστολής, της «θεωρίας των άκρων». 

Οι φασιστικές συμμορίες, δεν είναι τίποτε άλλο από συμπληρωματικός κατασταλτικός μηχανισμός του συστήματος που τις γεννά και τις θρέφει. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι φασίστες πριμοδοτήθηκαν για χρόνια πολιτικά και μιντιακά και είχαν πλήρη αστυνομική κάλυψη-στήριξη για να διαχύσουν κοινωνικά το εθνικιστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό τους δηλητήριο και για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν πογκρόμ σε πλατείες και δρόμους του κέντρου της Αθήνας, εκφοβιστικές παρελάσεις στις γειτονιές, δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστ(ρι)ες, αναρχικές, αριστερούς, συνδικαλιστές, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. 

Ως παρακρατικός μηχανισμός επιβολής της τάξης περιορίστηκαν από τους κρατικούς πάτρωνές τους και οδηγήθηκαν σε δίκη μόνο όταν μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την αντιφασιστική έκρηξη που ακολούθησε κρίθηκε ότι από παράγοντας συστημικής σταθερότητας μετατρέπονταν σε παράγοντα αποσταθεροποίησης. Μετά την εκλογική τους αποτυχία δίνουν μια εικόνα συρρίκνωσης και αποδιοργάνωσης, η οποία μένει να αποδειχθεί αν αποτελεί την έκφραση του ορίου της συστημικής τους χρησιμότητας ή ένα τέχνασμα για τη διάσωση της ηγεσίας και του κομματικού μηχανισμού τους από τις καταδίκες. 

Όμως, το δίκαιο και η δικαιοσύνη είναι πάντα η γλώσσα και ο νόμος του ισχυρού. Γι' αυτό και τα φασιστοειδή δεν πρόκειται να εξαφανιστούν ούτε με δίκες και καταδίκες ούτε με την απόσυρσή τους από τα βουλευτικά έδρανα αλλά με την καθολική «κοινωνική απονομιμοποίησή» τους και την αδιαπραγμάτευτη άρνηση παραχώρησης έστω και μιας σπιθαμής γης μέσα από ακηδεμόνευτους-αδιαμεσολάβητους-αντιθεσμικούς αγώνες, όπως αρκετοί από αυτούς που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια. 

«Αν δεν αντισταθούμε σ’ όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές» λέει ένα γνωστό αντιεξουσιαστικό σύνθημα. Γιατί δεν υπάρχουν σωτήρες ή από μηχανής θεοί αντιθέτως ό,τι κατακτήθηκε στην ιστορία έγινε μέσα από συλλογικούς αγώνες, εξεγέρσεις και επαναστάσεις των καταπιεσμένων, που υπέδειξαν ότι η ματαιότητα, η υποχώρηση, ο συμβιβασμός, η εθελοδουλία δεν είναι αυτονόητα ούτε μονόδρομος. 

Διερευνούμε περάσματα στην εξουσιαστική-καπιταλιστική έρημο, προτάσσοντας και πραγματώνοντας την ατομική και συλλογική σύγκρουση και ρήξη με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της υποταγής, την αυτοοργάνωση της καθημερινής ζωής και των αγώνων, το όραμα ενός άλλου κόσμου συνθετικού πληθυντικού αριθμού, αμοιβαιότητας και αλληλοβοήθειας. Έναν κόσμο χωρίς κράτος και ιεραρχία, κεφάλαιο και ατομική ιδιοκτησία, σύνορα και πατρίδες, θρησκείες και ειδικούς, πατριαρχία και σεξισμό, εθνικισμό και μιλιταρισμό, ρατσισμό και διακρίσεις, χωρίς καμιά μορφή ανωτερότητας και εξουσίας.
 

αυτοοργανωμένες κοινότητες

αγώνα, δημιουργικότητας, αλληλεγγύης

σε κάθε γειτονιά

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ
Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Κείμενο σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή των πρώην λιπασμάτων και το Master Plan της COSCO

Με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με την έκταση του πρώην εργοστασίου λιπασμάτων όσο και με τις εγκρίσεις που αναμένει η COSCO για το σύνολο των έργων εκμετάλλευσης της παράκτιας ζώνης από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το Πέραμα μοιράσαμε το κείμενο που ακολουθεί.

Το κείμενο σε pdf.

Ακολουθεί το κείμενο:

Περιοχή πρώην λιπασμάτων

 Master Plan COSCO

Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν σοβαρές εξελίξεις τόσο σχετικά με την έκταση του πρώην εργοστασίου λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, όσο και σχετικά με τις εγκρίσεις που αναμένει η COSCO για το σύνολο των έργων εκμετάλλευσης της παράκτιας ζώνης, στα όποια θέλει να προχωρήσει, από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το Πέραμα, με βάση το MASTER PLAN και τα συμπληρωματικά έργα που έχει καταθέσει, το οποίο υπενθυμίζουμε ότι είναι αυτό που είχε εκπονήσει ήδη από το 2011 ο τότε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) Γιώργος Ανωμερίτης με σκοπό τότε την πώληση του ΟΛΠ και την προσέλκυση επενδυτών (όπως η COSCO που από το 2016 έχει το 51% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΠ και από το 2021, με την ολοκλήρωση των υποχρεωτικών επενδύσεων, θα αποκτήσει το 67%). 

1.

Η πρώτη εξέλιξη αφορά στη δημοσίευση Φύλλου Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Αρ. Φύλλου 281, 4/6/2019), το οποίο επικύρωσε την απόφαση 133/2019 της Περιφέρειας Αττικής στις 7/5/2019, ενόψει των εκλογών για τους Δήμους και τις Περιφέρειες, για «Απαλλοτρίωση Χώρου Πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων για την Κατασκευή Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου του Εργοστασίου Λιπασμάτων Δραπετσώνας με διάθεση πίστωσης ύψους 17.500.000 €».

Ανάμεσα στους άλλους σκοπούς που ορίζει η Περιφέρεια Αττικής για την απαλλοτρίωση της έκτασης, διαβάζουμε: «Εξυγίανση του εδάφους / υπεδάφους από τα παραπροϊόντα που εναποτίθεντο κατά την περίοδο λειτουργίας του εργοστασίου και τα οποία σήμερα εξακολουθούν να ρυπαίνουν την ευρύτερη περιοχή δημιουργώντας συνθήκες επικινδυνότητας για την υγεία των κατοίκων».

Πρόκειται για την πλέον απροκάλυπτη παραδοχή, αυτού που χρόνια καταθέτουν οι πρωτοβουλίες αγώνα, οι συνελεύσεις κατοίκων και οι αυτοοργανωμένες συλλογικότητες της περιοχής. Ότι δηλαδή κατά την πολυετή λειτουργία του εργοστασίου έχει υπάρξει τοξική επιμόλυνση του εδάφους/υπεδάφους με φωσφογύψο, διοξίνες, κλοφέν (ένα ιδιαίτερα τοξικό υγρό που περιέχει υψηλό ποσοστό χλώριου και χρησιμοποιείται σε ηλεκτρικούς πυκνωτές, μετασχηματιστές και αντιστάσεις), φθόριο, βαριά μέταλλα κ.α. Απέναντι στους κομπασμένους δημαγωγούς της κάθε τοπικής, περιφερειακής και κεντρικής εξουσίας, που αντιμετωπίζουν τις περιοχές μας (από καταβολής τους) ως ανθρώπινες χωματερές των κατώτερων στρωμάτων.

Το εργοστάσιο Λιπασμάτων της Δραπετσώνας ήταν βιομηχανική μονάδα της εταιρείας «Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων» (Α.Ε.Ε.Χ.Π.Λ.). Ιδρύθηκε το 1909 από τον Ν. Κανελλόπουλο και κάποιες δεκαετίες αργότερα πέρασε ως κληροδότημα στον Αλέξανδρο Αθανασιάδη Μποδοσάκη. Το 1993 λόγω χρεών μπήκε σε διαδικασία «εκκαθάρισης», πέρασε στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας και το 1999 μετά από 90 χρόνια, έπαυσε οριστικά να λειτουργεί, έχοντας στιγματίσει την ευρύτερη περιοχή με την εκτεταμένη μόλυνση και τις σοβαρές ασθένειες εργαζομένων και κατοίκων.

Ενδεικτικό παράδειγμα των τοξικών αποβλήτων του εργοστασίου και του τρόπου «διαχείρισής» τους, αποτελούν οι 10 εκατομμύρια τόνοι φωσφογύψου στο Σχιστό. Μια ραδιενεργή βόμβα που επίσης έγινε γνωστή χρόνια μετά την παύση λειτουργίας του εργοστασίου. Παραθέτουμε άρθρο του Αυγούστου 2008, από καθεστωτική εφημερίδα, με τίτλο «Ραδιενεργή χωματερή το όρος Αιγάλεω - ΒΟΥΝΑ ΦΩΣΦΟΓΥΨΟΥ, Ράδιο - 226 απειλεί τη δημόσια υγεία»:

«Το πιο σοβαρό πρόβλημα ρύπανσης στο όρος Αιγάλεω είναι οι 10 εκατομμύρια τόνοι ραδιενεργού φωσφογύψου, η «κληρονομιά» που άφησε το πρώην εργοστάσιο Φωσφορικών Λιπασμάτων της Δραπετσώνας στη Δυτική Αττική... Από το 1979 έως το 1999 ο φωσφογύψος απορριπτόταν επιφανειακά στα Λακκώματα Σχιστού Περάματος, δίπλα από τον πυκνοκατοικημένο οικισμό του Αγίου Μηνά Κερατσινίου. Σήμερα τα βουνά φωσφογύψου καταλαμβάνουν 125 στρέμματα, από τα οποία τα 50 στρέμματα έχουν εξυγιανθεί, με χρηματοδότηση του ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ υπολείπεται η αποκατάσταση 75 στρεμμάτων. Τα απόβλητα αυτά παρουσιάζουν αυξημένη φυσική ραδιενέργεια, λόγω του ότι ο φωσφογύψος συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά Ραδίου-226 (Ra-226). Σύμφωνα με την «Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας» (ΕΕΑΕ) που διενήργησε δειγματοληπτικούς ελέγχους στο Σχιστό, οι συγκεντρώσεις Ra-226 στις εναποθέσεις φωσφογύψου είναι αυξημένες και κυμαίνονται από 580 έως 1180 Bq/kg, ενώ οι τυπικές συγκεντρώσεις στα ελληνικά εδάφη κυμαίνονται από 15 έως 100 Bq/kg. Αυτές οι υψηλές συγκεντρώσεις, όπως εξηγούν οι επιστήμονες, αποτελούν μόνιμη απειλή για τη δημόσια υγεία, δεδομένου ότι το Ra-226 σχετίζεται με καρκινογενέσεις. Από τα 125 στρέμματα. σήμερα έχουν καλυφθεί με μεμβράνες και χώμα τα 50 στρέμματα.»

Ο φωσφογύψος είναι το παραπροϊόν που σχηματίζεται κατά τη διεργασία παραγωγής φωσφορικού λιπάσματος. Προκύπτει από την αντίδραση του φωσφορικού ορυκτού (πρώτη ύλη) με θειικό οξύ για την παραγωγή φωσφορικού οξέος, το οποίο με αμμωνία δίνει φωσφορικό αμμώνιο, που είναι και η βάση για την παραγωγή μικτών φωσφορικών λιπασμάτων. Είναι ένα ανόργανο στερεό υπόλειμμα, που περιέχει μεταξύ άλλων βαρέα μέταλλα και ραδιενεργά στοιχεία.

Το Ράδιο είναι ιδιαίτερα ραδιενεργό υλικό και όπου εντοπίζεται πρέπει να γίνεται επίσης έλεγχος των υδάτων (πόσιμων και υπόγειων) για Ραδόνιο. Ενώ καμία οικοδομική δραστηριότητα δεν επιτρέπεται σε περιοχή που έχει θαφτεί φωσφογύψος, αν πρώτα δεν γίνουν μετρήσεις ραδιενέργειας στο υπέδαφος. Στο υπέδαφος του πρώην εργοστασίου λιπασμάτων υπάρχει επιχωματωμένος φωσφογύψος και άλλα τοξικά απόβλητα; Γιατί μετά από 20 χρόνια στο έδαφος αυτό δεν ανθίζει απολύτως τίποτα εκτός από κάτι ξερόχορτα;

Μετά τις πρώτες αντιδράσεις και τον εκτεταμένο ψιθυρισμό που ακολούθησαν την ανακοίνωση για ανάγκη απορρύπανσης του εδάφους, ο επανεκλεγείς δήμαρχος Χρήστος Βρεττάκος, με την επιστολή του «Ραδιολογικός Έλεγχος του χώρου της ευρύτερης βιομηχανικής περιοχής του πρώην εργοστασίου λιπασμάτων της Δραπετσώνας», ζήτησε ενημέρωση σχετικά με την ισχύουσα έκθεση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΕΕΑΕ), βάσει της οποίας προχώρησε τα προηγούμενα χρόνια σε επεμβάσεις στην περιοχή των 86 στρεμμάτων του πρώην εργοστασίου (συναυλιακός χώρος, θεατράκι, αθλητικοί χώροι και όρμος Κράκαρη). Στην απάντησή της η επιτροπή αναφέρει ότι «οι εργασίες διαμόρφωσης του χώρου της ευρύτερης βιομηχανικής περιοχής του πρώην εργοστασίου λιπασμάτων της Δραπετσώνας, όπως αυτές περιγράφονται στο έγγραφό του Δήμου, δεν επιφέρουν αλλαγές από άποψη ακτινοπροστασίας στην περιοχή. Συνεπώς, τα διαλαμβανόμενα στην τελική έκθεση του Έργου «Ραδιολογικός Έλεγχος του Χώρου της Ευρύτερης Βιομηχανικής Περιοχής του Πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων της Δραπετσώνας, εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα. Ωστόσο, σε περίπτωση μελλοντικής αλλαγής χρήσης, ιδιαίτερα αν αυτή προϋποθέτει εργασίες βαθέων εκσκαφών, ο ιδιοκτήτης της περιοχής απαιτείται να ενημερώσει την ΕΕΑΕ ώστε να πραγματοποιηθούν κατάλληλες υποδείξεις, αν αυτό κριθεί αναγκαίο.»

Η επιστημονική αυτή επιτροπή, πρέπει μάλλον να έχει πολύ δουλειά και δεν κρίνει σκόπιμο να επαναλάβει μετρήσεις «Ραδιολογικού Ελέγχου» και αναφέρεται σταθερά σε μετρήσεις που έχει κάνει το 2006, διαβεβαιώνοντας (σε ρόλο μέντιουμ) ότι από τότε μέχρι σήμερα, με βάση αυτά που της περιγράφουν, δεν έχει υπάρξει καμία μεταβολή των δεδομένων, οπότε δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας.

Από την άλλη, όμως, γνωρίζοντας (και αυτή όπως και οι υπόλοιποι θεσμικοί φορείς) την τοξικότητα του εδάφους, προφανώς από μετρήσεις του παρελθόντος που σκόπιμα δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αναφέρει ότι αν πρόκειται να γίνουν «εργασίες βαθέων εκσκαφών» απαιτείται να ενημερωθεί η επιτροπή τους «ώστε να πραγματοποιηθούν κατάλληλες υποδείξεις, αν αυτό κριθεί αναγκαίο». Μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Κρατική υπηρεσία που απλά κάποιοι κόβουν μισθό και βγάζουν πορίσματα σύμφωνα με τις άνωθεν υποδείξεις που δέχονται.

2.

Το άλλο σοβαρό ζήτημα που εγείρεται είναι ο παραπλανητικός τίτλος της απόφασης της περιφέρειας και του ΦΕΚ: «…Κατασκευή Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου…». Στα σχετικά έγγραφα στα οποία αναφέρεται το ΦΕΚ, εντάσσεται και το «από Νοέμβριο 2018 Σχέδιο Γενικής Διάταξης Master Plan που συντάχθηκε από τη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας και αφορά στην Ανάπλαση της πρώην Λιμενοβιομηχανικής Περιοχής Λιπασμάτων»

Αυτό το σχέδιο του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στα πρώτα βραβεία του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, που προκήρυξε τον Ιούνιο 2016 η Περιφέρεια Αττικής και πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο 2017, με το ποσό των 100.000 ευρώ, για τη μελέτη ανάπλασης των 640 στρεμμάτων της πρώην λιμενοβιομηχανικής περιοχής των Λιπασμάτων. Αυτά που προβλέπει το προτεινόμενο σχέδιο του Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας για την «ανάπλαση της περιοχής» απέχουν πολύ από την πρόβλεψη «μητροπολιτικού πάρκου»:
 

• μετατροπή του εργοστασίου υαλουργίας σε κέντρο θαλασσοθεραπείας
   
• διαµόρφωση στεγασµένης αγοράς για μικρούς παραγωγούς ώστε να την επισκέπτονται και οι τουρίστες της κρουαζιέρας
   
• μετατροπή του παλιού σιλό σε πολυχώρο προβολών και του υποσταθµού ΔΕΗ µε την καµινάδα του σε Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων Βυθού
   
• διαµόρφωση τριών κλειστών γυµναστηρίων και ανοικτών γηπέδων
   
• παιδιατρικό νοσοκοµείο και κτίριο για στέγαση επιστηµονικών ερευνών
   
• υπαίθριο συναυλιακό χώρο, ναυταθλητικό κέντρο µε εργαστήριο καραβοµαραγκοποιίας στο κτίριο των παλαιών σφαγείων
   
• τέσσερα υπόγεια πάρκινγκ

Στο κτίριο επιστημονικών ερευνών έδωσε έμφαση και η νέα κυβέρνηση, στις προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού στη βουλή, όπου αναφέρθηκε σε «Διεθνές Κέντρο Καινοτομίας που θα δημιουργηθεί στον χώρο των παλαιών λιπασμάτων».

Επομένως, ο τίτλος “μητροπολιτικό πάρκο” είναι απλά μια φάρσα και ο όλος σχεδιασμός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το πρόταγμα των αγωνιζόμενων κατοίκων (πρωτοβουλιών, συνελεύσεων, συλλογικοτήτων), περισσότερο από μια δεκαετία τώρα, για ενιαίο άλσος υψηλής ζώνης πρασίνου. Τα περισσότερα έργα που προτείνονται αφορούν στη χρήση και αναδιαμόρφωση των ήδη υπαρχουσών εγκαταστάσεων για τη δημιουργία πολιτιστικών χώρων και συνεδριακών κέντρων, ενώ το κομμάτι πρασίνου (που ακόμα και στις τρισδιάστατες αποτυπώσεις των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών αφορά κυρίως γκαζόν και χαμηλή βλάστηση) εμφανίζεται σε ελάχιστα σημεία ως η απαραίτητη αισθητική συνοδεία του τσιμέντου που ετοιμάζεται να ριχτεί σε τόνους στην περιοχή.

Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, σκοπεύουν να αποδοθούν τα πρώην λιπάσματα στον “λαό των περιοχών” και οι κάτοικοι πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που θα μας «παραχωρηθεί». Το επονομαζόμενο “μητροπολιτικό πάρκο” θα είναι στην πραγματικότητα ένας τόπος εκπλήρωσης κάθε μικροπολιτικής σκοπιμότητας που θα ικανοποιεί τόσο την COSCO όσο και τους κρατικούς και τοπικούς διαχειριστές στο όνομα της “ανάπτυξης” και του “πολιτισμού”. Μια στριγμωγμένη και περιφραγμένη γωνιά περιπάτου, συναυλιών και αθλητικών δραστηριοτήτων, δίπλα σε καζάνια και διυλιστήρια, πολυώροφα κτήρια, τεράστιες αποθήκες, σιλό που συσκευάζουν τσιμέντο, εγκαταστάσεις που επεξεργάζονται τα λύματα όλης της Αττικής, ακούγοντας 12 μήνες τους γερανούς και τα κλαρκ να φορτοεκφορτώνουν 24 ώρες το 24ώρο κοντέινερ εμπορευμάτων. Αυτό που αποκρύβεται με κάθε επιμέλεια είναι ότι αυτό που σχεδιάζουν μέρα με τη μέρα κράτος, κεφάλαιο, δήμοι, περιφέρειες σε αγαστή συνεργασία, είναι ένας τόπος κανονικοποίησης στα μάτια μας της συνθήκης της εκμετάλλευσης, της υποταγής, της λεηλασίας, ένα χωνευτήρι στο οποίο όλα μπορούν να συνυπάρχουν και να συμβιώνουν. Όπως είχαμε γράψει σε κείμενο μας πέρσι, «ο εχθρός του καλού είναι το λιγότερο κακό».

3.

Σχετικά με τη δεύτερη εξέλιξη, αυτή αφορά στα έργα του Master Plan και τα συμπληρωματικά έργα που έχει υποβάλει προς έγκριση η COSCO για την παράκτια ζώνη από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το Πέραμα.

Οι αρχικές “αντιρρήσεις” και τα “εμπόδια” της Επιτροπής Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Λιμένων (ΕΣΑΛ) του προηγούμενου διαστήματος, για μέρος των σχεδιασμένων προαιρετικών επενδύσεων της COSCO που περιλαμβάνονταν στο master plan, δια μαγείας και με τις “αναγκαίες διασαφήσεις” της COSCO κάμφθηκαν όλως συμπτωματικώς λίγες μέρες πριν τις εκλογές και αφού είχε εκδοθεί το ΦΕΚ για την ανάπλαση των Λιπασμάτων. Η τελική απόφαση της έγκρισης του συνόλου των επενδύσεων της COSCO μετατέθηκε πλέον στην επόμενη κυβέρνηση. Ήδη τα δεδομένα δείχνουν αυτό που διαφαινόταν εξ αρχής. Και το κέντρο logistics στην περιοχή του πρώην ΟΔΔΥ και τα δύο τερατουργήματα – πολυώροφα κτήρια στάθμευσης οχημάτων δίπλα στο car terminal και η νέα προβλήτα κρουαζιέρας και τα τετράστερα και πεντάστερα ξενοδοχεία θα κατασκευαστούν κανονικά. Ακόμα και το εμπορικό κέντρο τύπου mall παρά τις αντιρρήσεις που έχει η ΕΣΑΛ εκτιμούμε ότι θα κατασκευαστεί. Μετά από σύσκεψη του νέου υπουργού Πλακιωτάκη με τον αναπληρωτή Διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΛΠ Άγγελο Καρακώστα και τον εκπρόσωπο του ΤΑΙΠΕΔ στο ΔΣ Λιάγκο, αποφασίστηκε ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο όλα τα τεχνικά και νομικά κωλύματα πρέπει να έχουν λυθεί για να ξεκινήσει η υλοποίηση της καπιταλιστικής επένδυσης. Γι’ αυτό πρέπει να υποβάλει η COSCO επικαιροποιημένο το master plan το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, ώστε σε “πνεύμα καλής διάθεσης και συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων φορέων” να προχωρήσει το σχέδιο.

Η σιωπή των τοπικών αρχοντίσκων για μία ακόμη φορά είναι εκκωφαντική μάλλον στο πνεύμα καλής θέλησης για την απρόσκοπτη ολοκλήρωση των επενδύσεων της COSCO με τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Εξάλλου, οι δήμαρχοι Βρεττάκος και Λαγουδάκης είχαν σιωπήσει επιδεικτικά στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και το master plan της COSCO με αντάλλαγμα την παραχώρηση εκτάσεων (όπως τα 86 στρέμματα που ανήκαν στον ΟΛΠ στην περιοχή των πρώην Λιπασμάτων και τα οποία αποδόθηκαν στον Δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας για να προσφέρει βρώμικο άρτο και διάφορα αστικά θεάματα με το καλοκαιρινό φεστιβάλ του) και παροχή του 3,5% των κρατικών εσόδων από τα «οφέλη» της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ στους δήμους Πειραιά, Κερατσινίου-Δραπετσώνας και Περάματος, από τα οποία ο δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας παίρνει το 20% και ο δήμος Περάματος το 27%. Τώρα ο δήμαρχος Βρεττάκος, που “διερρήγνυε τα ιμάτιά του” ειδικά για το κέντρο logistics στον πρώην ΟΔΔΥ σιωπεί ηχηρά για μία ακόμη φορά, όπως και ο “θεσμικός διόσκουρός” του στην Περιφέρεια και πλέον απερχόμενος αντιπεριφερειάρχης Γαβρίλης (τις χλιαρές διαμαρτυρίες τους στη συνεδρίαση της επιτροπής τις αντιλαμβανόμαστε ως κινήσεις εντυπωσιασμού προς λαϊκή κατανάλωση).

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ, ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ «ΑΔΥΝΑΤΟ»

ΕΝΙΑΙΟ ΑΛΣΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ

22 Ιουλίου 2019

Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας

Παρεμβάσεις ενάντια στις εκλογές - Συνειδητή άρνηση της λογικής της διακυβέρνησης

Με αφορμή τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, μοιράζουμε στις γειτονιές μας το διασυλλογικό κείμενο ομάδων από τις περιοχές της δυτικής Αθήνα και του Πειραιά "Όσοι/ες ψάχνουν σωτήρες ή ένα καλύτερο αύριο στις κάλπες, την επόμενη μέρα, για άλλη μια φορά θα τρώνε τις ελπίδες τους από το χώμα" (pdf) ενώ παράλληλα κολλάμε την αφίσα που συνδιαμόρφωσαν τα τοπικά αυτοοργανωμένα σχήματα, το αναρχικό στέκι Ρεσάλτο και η συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας. 

Ακολουθεί το κείμενο:

Όσοι/ες ψάχνουν σωτήρες ή ένα καλύτερο αύριο στις κάλπες 

την επόμενη μέρα για άλλη μια φορά

θα τρώνε τις ελπίδες τους από το χώμα 

Ίδια είναι τα αφεντικά, δεξιά κι αριστερά

Διανύουμε πλέον τον 1ο χρόνο χωρίς «μνημόνια», αφού για 8 χρόνια 4 διαφορετικές κυβερνήσεις (σοσιαλιστικές, δεξιές και αριστερές, μονοκομματικές, υπηρεσιακές ή συνασπισμοί κομμάτων) εφάρμοσαν χωρίς παρέκκλιση το πρόγραμμα νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, που υποδείχτηκε ως το φάρμακο για την κρατική κρίση χρέους, στο πλαίσιο της παγκόσμιας συστημικής κρίσης που εκδηλώθηκε το 2007. Στο πλάι τους όλα αυτά τα χρόνια είχαν αταλάντευτα τα ΜΜΕ, τα οποία σε κάθε στιγμή και διαφορετική περίοδο επιτέλεσαν στο ακέραιο τον χειραγωγικό και προπαγανδιστικό τους ρόλο, ως κυρίαρχοι φορείς του εκφοβισμού, των διλημμάτων, της ρητορείας περί «αναγκαίων θυσιών» και «ευθύνης όλων μας» για την κρίση και τα μνημόνια.

Οι αλλαγές ήταν σαρωτικές. Τα πρώτα χρόνια επιβλήθηκαν καταιγιστικά με το δόγμα-του-σοκ, με εκβιαστικά διλήμματα, κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εντατική ιδεολογική και αστυνομική καταστολή: κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (2009-11), συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ (2011-12), συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (2012-15) που τον πρώτο χρόνο περιλάμβανε και τη ΔΗΜΑΡ. Ενδεικτικά σημεία της περιόδου ήταν η διασπορά του φόβου, τα αστυνομοστρατιωτικά δόγματα και οι ειδικές μονάδες «αντιμετώπισης πλήθους» καθώς και η πριμοδότηση παρακρατικών ταγμάτων εφόδου ως συμπληρωματικού μηχανισμού καταστολής, με παρελάσεις τρομοκράτησης στους δρόμους και επιθέσεις κατά μεταναστών και αγωνιζόμενων, μέχρι τον περιορισμό τους και τις διώξεις εναντίον τους, όταν μετά από μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την αντιφασιστική έκρηξη που ακολούθησε, κρίθηκε ότι οι νεοναζιστικές συμμορίες από παράγοντας επιβολής της συστημικής ομαλότητας έχουν μετατραπεί σε παράγοντα αποσταθεροποίησης. 

Τα επόμενα χρόνια, οι επόμενοι διαχειριστές της κρατικής εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) αναδείχθηκαν μέσα από το εμπόριο ελπίδας και με την εφεδρεία διαφορετικών κομματιών του κοινοβουλευτικού φάσματος (κατά στιγμές, ανά περίπτωση και αναλόγως των εσωτερικών τριγμών κάθε κόμματος) αποδείχτηκαν μαέστροι στην απόσπαση κοινωνικών συναινέσεων, την επιβολή της κοινωνικής-ταξικής ειρήνης και της συστημικής ομαλότητας, διαμέσου της ενσωμάτωσης του λόγου των κινημάτων της προηγούμενης περιόδου και με την παραχώρηση κάποιων «κοινωνικών δικαιωμάτων». Εργάστηκαν εντατικά για την κρατικοποίηση των κινημάτων με τη μετατροπή τους σε μοχλό πίεσης, σε κοινωνικό παράγοντα κυβερνητικής στήριξης στις «διαπραγματεύσεις» με τους «εταίρους» (ας θυμηθούμε τις συγκεντρώσεις σε διάφορες πλατείες ανά την επικράτεια τους πρώτους μήνες διακυβέρνησής τους), οργάνωσαν μέχρι και δημοψήφισμα για τον λόγο αυτό, καταλήγοντας να επικυρώσουν τη συνέχιση της υποδεικνυόμενης πολιτικής και να ψηφίσουν ένα τρίτο μνημόνιο μαζί και με κόμματα της αντιπολίτευσης. Εφάρμοσαν πιστά την πολιτική των θεσμικών και οικονομικών αναδιαρθρώσεων και της κοινωνικής-ταξικής ισοπέδωσης. 

Γιατί αν οι προηγούμενες «μνημονιακές κυβερνήσεις» στηρίχθηκαν πάνω στην ωμή επιβολή και τα δόγματα νόμου, πυγμής και τάξης, η αριστερά του κράτους επένδυσε στην απονεύρωση των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων, διέσπειρε κοινωνικά ένα αίσθημα ματαιότητας και βάθυνε τον κοινωνικό συντηρητισμό, με την καθημερινή διάχυση πατριωτικών λόγων, τη διαρκή επίκληση των «εθνικών συμφερόντων», την επιστροφή του στρατού ως ρυθμιστή κοινωνικών υποθέσεων (στρατοπεδικοί χώροι εκτοπισμού μεταναστών/ριών, ανάληψη δημόσιων έργων, ανάθεση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας σε εν ενεργεία στρατιωτικό κ.α.), την επαναφορά του εθνοκρατικού-καπιταλιστικού δόγματος μιας «Ελλάδας ηγέτιδας δύναμης στα Βαλκάνια και πυλώνα σταθερότητας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο». 

Εν τέλει, με τις εναλλαγές τους στην εξουσία και τονίζοντας πάντα τη «συνέχεια του κράτους», δεν άφησαν τίποτα όρθιο για τις «υποτελείς τάξεις», σε επίπεδο μισθών, συντάξεων, εργασιακών σχέσεων, φορολογικών χαρατσιών, αναπαραγωγικής δυνατότητας των χαμηλότερων στρωμάτων. Η λεηλασία βουνών, ποταμιών, θαλασσών καθώς και τοπικών κοινωνιών που «έτυχε» να βρίσκονται σε περιοχές επενδυτικού ενδιαφέροντος, εντάθηκε. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες χαρακτηρίστηκαν ως βάρος, ως απειλή, ως μιαροί, ως περιττές και με τις εναλλασσόμενες αναπαραστάσεις τους είτε ως «εισβολείς» είτε ως «θύματα ανθρωπιστικής κρίσης» εκτοπίστηκαν μαζικά σε στρατοπεδικούς χώρους αορατοποίησης, γκετοποίησης και ομηρίας.

Απέναντι σε αυτή την κυριαρχική πολιτική οι «από κάτω» αγανάκτησαν. Πολλοί και πολλές διαμαρτυρήθηκαν, διαδήλωσαν, συγκρούστηκαν, αντιμετώπισαν την καταστολή. Ως συλλογική δυνατότητα, ωστόσο, έφτασαν στα όρια των περιεχομένων, των επιδιώξεων και των αντοχών τους. Οι δρόμοι και τα οδοφράγματα εγκαταλείφθηκαν, οι συνελεύσεις άφησαν τη θέση τους στη δύναμη της αδράνειας. Κάποιοι/ες απογοητεύτηκαν και αποσύρθηκαν στην ιδιωτικότητα ενώ άλλοι/ες στήριξαν ξανά τις ελπίδες τους σε νεόκοπους σωτήρες, εγκλωβίστηκαν και περιορίστηκαν στο αίτημα επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση, διαψεύστηκαν για άλλη μια φορά και τώρα κοιτάνε τη «νέα μέρα» που ανακοινώνουν οι μνηστήρες των πρωθυπουργικών και υπουργικών θώκων ότι έρχεται, χωρίς να τους φαίνεται όμως καθόλου ότι ξημερώνει. Από την άλλη, δεν έλειψαν κι εκείνοι/ες που έπαθαν πατριδοπληξία, ερμήνευσαν την κατάσταση ως συνωμοσία κατά του «ένδοξου ελληνισμού», στοιχήθηκαν πίσω από κάποια ακροδεξιά/εθνικιστική/φασιστική φράξια και ζουν στα σκοτάδια της γαλανόλευκης με την οποία έχουν τυλιχτεί, «οραματιζόμενοι» εθνεγερσίες μέχρι πογκρόμ και κρεματόρια.

Ωστόσο, αντιστάσεις, με διαφορετική μορφή ή ένταση, συνεχίζουν να υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Όπως οι συνεχόμενοι ξεσηκωμοί μεταναστ(ρι)ών στα κέντρα κράτησης και «φιλοξενίας», αντιεθνικιστικές, αντιμιλιταριστικές και αντιφασιστικές δράσεις, κινήσεις αλληλεγγύης σε διωκόμενους ολικούς αρνητές στράτευσης και φυλακισμένους αγωνιστές, αγώνες τοπικών κοινωνιών ενάντια στη λεηλασία των περιοχών και των κοινοτήτων τους, ταξικές κινητοποιήσεις όπως η πρόσφατη απεργία των δικυκλιστών courier-delivery-εξωτερικών, παρεμβάσεις ενάντια στον σεξισμό και την πατριαρχία, αγώνες όσων δεν χωρούν στις κυρίαρχες νόρμες φύλου και σεξουαλικότητας.

Διανύουμε, λοιπόν, τον 1ο χρόνο μιας «μεταμνημονιακής εποχής», που χαρακτηρίζεται από μια συμφωνία μεταξύ της εγχώριας και υπερεθνικής κυριαρχίας, διασφάλισης και συνέχισης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και αναδιαρθρώσεων. Ωστόσο, τα ηχηρά διλήμματα (όπως: Εφαρμόζουμε ή καταργούμε τα μνημόνια; Ευρώ ή δραχμή;) που χαρακτήρισαν τις εκλογικές αναμετρήσεις και τα δημοψηφίσματα των προηγούμενων ετών, έχουν ατονήσει. Οι κοινοβουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη 2019 θα διεξαχθούν στη βάση πολιτικών προγραμμάτων όπως διακηρύσσουν τα κομματικά επιτελεία των βασικών διεκδικητών της κρατικής εξουσίας. Η κοινωνική πόλωση έχει υποχωρήσει, οι κοινωνικοί αγώνες έχουν ατονήσει, το πολιτικό σύστημα έχει επανασταθεροποιηθεί.

Τα προγράμματα βέβαια των κύριων διεκδικητών της κυβερνητικής εξουσίας είναι ίδια στα βασικά τους σημεία: «γη και ύδωρ» για το κεφάλαιο στο όνομα των επενδύσεων και της «εθνικής ανάπτυξης», συνέχιση των «διαρθρωτικών αλλαγών» και της λιτότητας, διατήρηση της ευρωπαϊκής επιτήρησης, αναβάθμιση του νατοϊκού ρόλου του ελληνικού κράτους και των περιφερειακών του συμμαχιών (Ισραήλ, Αίγυπτος, Κύπρος), «ενιαία εθνική γραμμή» επεκτατικής εξωτερικής πολιτικής, «αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών». Οι θέσεις τους περιστρέφονται εξίσου (απλά με διαφορετικές αποχρώσεις) γύρω από πατριωτικούς λόγους, εθνικές (αυτ)απάτες, δόγματα ασφάλειας και πίστη στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αυτό στο οποίο διαγκωνίζονται είναι οι υποσχέσεις, είτε για επιδόματα και προσωρινές θέσεις κακοπληρωμένης εργασίας για τα κατώτερα στρώματα είτε για φοροελαφρύνσεις και απαλλαγές για τα μεσαία στρώματα, αντλώντας πάντα από τα «ματωμένα πλεονάσματα» και με την Κομισιόν να υποδεικνύει «κινδύνους εκτροχιασμού της δημοσιονομικής πολιτικής» (που σημαίνει ότι τα περισσότερα από αυτά θα μείνουν προεκλογικές εξαγγελίες). Η «επιστροφή στην κανονικότητα» που ανακοινώνουν οι επίδοξοι κυβερνήτες και αναμεταδίδουν τα δημοσιογραφικά φερέφωνα, υποδεικνύει ότι κύριο μέλημα των ψηφοφόρων πλέον είναι η επιλογή του καλύτερου διαχειριστή για την επόμενη μέρα. Μία «κανονικότητα», βέβαια, που προϋποθέτει μεγάλα κοινωνικά κομμάτια, τα οποία χαρακτηρίζονται «περιττά», να επιβιώνουν σε συνθήκες εξαθλίωσης και να βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο της καταστολής.

Προς άγρα εκλογικής πελατείας έχουν βγει βέβαια και τα διάφορα μικρότερα κόμματα, προσπαθώντας να συγκεντρώσουν ψήφους συμπάθειας ή διαμαρτυρίας, για τη διατήρηση των μηχανισμών τους, για την πρόσβαση στα κρατικά κονδύλια επιδότησής τους, για τους παχυλούς βουλευτικούς μισθούς, για τον ενδεχόμενο «ρυθμιστικό» τους ρόλο στη συγκρότηση κυβέρνησης. Από τα διάφορα φασιστόμουτρα της γραβάτας ή των ταγμάτων εφόδου, οπαδούς του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» και της εξόντωσης των «άλλων», μέχρι διάφορους «άκαπνους» μετριοπαθείς κεντρώους διαθέσιμους να συγκυβερνήσουν και την «κομμουνιστική αριστερά», τις διάφορες παραλλαγές υποστηρικτών του γραφειο-κρατικού καπιταλισμού, των αυταρχικών κομματοκρατούμενων καθεστώτων του πάλαι ποτέ «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες

Η ψηφοφορία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των περίφημων δημοκρατικών διαδικασιών και η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη αντιπροσώπων (στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο συνδικάτο, στο δήμο, στην περιφέρεια, στο κοινοβούλιο) την πεμπτουσία του περιβόητου δημοκρατικού πολιτεύματος. Στην πραγματικότητα, η πίστη στην αξία της ψηφοφορίας και στην αρχή της πλειοψηφίας-μειοψηφίας είναι άκρως ανταγωνιστική σε άλλες διαδικασίες και τρόπους λήψης συλλογικών αποφάσεων, βασισμένων στη συνδιαμόρφωση και τη σύνθεση. Κι αυτό ισχύει εξίσου και για την «άμεση δημοκρατία», την εμφανιζόμενη ως την πιο «αγνή και ανόθευτη» μορφή δημοκρατίας.

Η Δημοκρατία αναγνωρίζει την ύπαρξη αντιτιθέμενων και ανταγωνιστικών συμφερόντων, απόψεων και επιθυμιών, επιδιώκοντας την προβολή τους στο κομματικό-κοινοβουλευτικό σύστημα και τη διαμεσολάβησή τους για την απαλοιφή των κοινωνικών συγκρούσεων. Οι εκλογές επιτελούν τον ρόλο ενός βασικού μηχανισμού κοινωνικής ειρήνευσης και συστημικής εξισορρόπησης για την κυριαρχία. Δεν είναι τυχαίο πως όποτε ξεσπά κοινωνική ανταρσία, ο θεσμικός λόγος την διατυπώνει ως «δημοκρατικό έλλειμα», δηλαδή ως «κρίση αντιπροσώπευσης».

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία παρουσιάζεται ως ιερό και ύψιστο δικαίωμα (αλλά και υποχρέωση), ως απόδειξη «υπευθυνότητας» και «συμμετοχής στα κοινά», ενώ στην πραγματικότητα η εκλογή αντιπροσώπων σημαίνει εκχώρηση της προσωπικής και συλλογικής αυτενέργειας, παραίτηση από τον ατομικό και κοινωνικό αυτοκαθορισμό, ανάθεση της καθημερινής μας ζωής και των κοινωνικών υποθέσεων σε κάποιον διαχειριστή ή «σωτήρα». Μια κάλπικη «συμμετοχή στα κοινά», που ανανεώνει την εξουσιοδότηση για τη διαιώνιση του συστήματος πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας και του θεσμικού-νομικού πλέγματος που την διασφαλίζει.

Στην ουσία, η πολυφωνική ορχήστρα του κομματικού συστήματος παίζει απλά διαφορετικά μέρη του ίδιου σκοπού (του σκοπού της εξουσίας) και η «ελεύθερη επιλογή» αντιπροσώπων (κυβερνητών, βουλευτών, δημάρχων, δημοτικών συμβούλων κλπ.) εξαντλείται στην επιλογή των όρων εκμετάλλευσης-υποταγής και αυτών που θα την επιβάλουν.

Μακριά από τις κάλπες

Οι κάθε λογής «σωτήρες» υπολογίζουν στην κούραση, την «αμνησία» και το αίσθημα ματαιότητας των «από κάτω», τα οποία θρέφουν τις λογικές της ανάθεσης και όχι της αυτενέργειας, της αντιπροσώπευσης και όχι της χειραφέτησης. Υπολογίζουν στα διλήμματα που εκβιάζουν κουτσουρεμένες και αποπροσανατολισμένες απαντήσεις.

Δεν υπάρχει «ψήφος διαμαρτυρίας» ούτε «ψήφος καταμέτρησης δύναμης» (όπως λένε τα αριστερά κόμματα). Οι εκλογικές διαδικασίες και η ψηφοφορία είναι ένα δημοκρατικό κουστούμι ραμμένο στα μέτρα των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών και δεν μπορεί να προκαλέσει καμία ρήξη. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για να γεμίζουν τα «αντιπολιτευόμενα» και «αντιστασιακά» κομματικά μαντριά. Τα πάντα κερδίζονται στους δρόμους και στα κοινωνικά πειράματα αντίστασης και αυτοκαθορισμού.

Από την άλλη, η αποχή από τα εκλογικά πανηγύρια ποτέ δεν είναι αρκετή αν αποτελεί μια μεμονωμένη και ευκαιριακή επιλογή, αν δεν συσχετίζεται με τη συλλογικοποίηση, την αμοιβαιότητα, την κριτική σκέψη, τη δράση. Μια αταλάντευτη θέση που δεν αμφισβητείται ούτε ρευστοποιείται από τακτικισμούς. Μια ατομική και συλλογική στάση, που προκύπτει μέσα από τη σύγκρουση και τη ρήξη με την εξουσιαστική βαρβαρότητα, από την αυτοοργάνωση της καθημερινής ζωής και των αγώνων, από το όραμα ενός άλλου κόσμου, συνθετικού πληθυντικού αριθμού, αμοιβαιότητας και αλληλοβοήθειας. Ενός κόσμου χωρίς κράτος και ιεραρχία, χωρίς κεφάλαιο και ατομική ιδιοκτησία, χωρίς σύνορα και πατρίδες, χωρίς θρησκείες και ειδικούς, χωρίς πατριαρχία και σεξισμό, χωρίς εθνικισμό και μιλιταρισμό, χωρίς ρατσισμό και διακρίσεις, χωρίς καμιά μορφή ανωτερότητας και εξουσίας.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

Αναρχικές-οί από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και τον Πειραιά 

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ (Κερατσίνι) 

Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας 

Αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης ΠΑΡΟΔΟΣ (Νίκαια) 

ΘΕΡΣΙΤΗΣ, χώρος ραδιουργίας και ανατροπής (Ίλιον) 

Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος ΑΓΡΟΣ (πάρκο Τρίτση-Ίλιον) 

Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης (Αθήνα)

Σάββατο 8 Ιουνίου 2019 εκδήλωση «ο αγώνας για τον Φιλοπάππου και την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων στην πόλη»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΣΕ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ

ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ – ΜΠΑΡΟΥΤΑΔΙΚΟ (Αιγάλεω) – ΠΡΩΗΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ (Κερατσίνι)

 

Εκδήλωση Σάββατο 8 Ιουνίου 2019 «ο αγώνας για τον Φιλοπάππου και την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων στην πόλη»

Πάρκο Βουτιέ (απέναντι από το θέατρο «Δώρα Στράτου», περιφερειακός Φιλοπάππου)

7µµ Παιδική θεατρική παράσταση

«ο Καλός Κος Κροκόδειλος και τα Πεφταστέρια» από το εργαστήρι παιδικών δράσεων «Φτου Ξελευτερία»

8µµ Συζήτηση

Ο αγώνας για τον λόφο Φιλοπάππου και τους ελευθέρους χώρους της πόλης ενάντια στον έλεγχο, την εμπορευματοποίηση, την αποστείρωση και την τσιμεντοποίησή τους.

Με τη συμμετοχή της Συνέλευσης αγώνα για την υπεράσπιση του Μπαρουτάδικου και της Συνέλευσης της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

10µµ Προβολή

Οι κινητοποιήσεις και οι δράσεις των τελευταίων χρόνων ενάντια στην προσπάθεια περίφραξης, ελέγχου και εμπορευματοποίησης του Φιλοπάππου από το ΥΠ.ΠΟ., την αρχαιολογική υπηρεσία, τον δήμο και τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου

κάθε Κυριακή 6μμ συνέλευση στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιµοδήµου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα – askpthk.espivblogs.net

[αναδημοσίευση από Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου ] 

 

Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας

Συνειδητή αποχή από τις ευρωεκλογές

ΓΙΑ ΠΟΙA ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ;

Για άλλη μια φορά, όπως κάθε 5 χρόνια, όσοι/ες έχουν τη νομική ιδιότητα του πολίτη στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλούνται να ψηφίσουν αντιπροσώπους για το ευρωκοινοβούλιο, στη βάση του καταστατικού δημοκρατικού μύθου των «ισότιμων πολιτών» και των «κυρίαρχων λαών». Σε πολλές περιπτώσεις με πλήρη άγνοια για τη λειτουργία και τα όργανα αποφάσεων της Ε.Ε. Τις προεδρίες που αναλαμβάνονται εκ περιτροπής από τα 28 κράτη-μέλη. Το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» και το «Συμβούλιο της ΕΕ» (πρωθυπουργικά και υπουργικά συμβούλια αντιστοίχως). Την «Ευρωπαϊκή Επιτροπή», τη λεγόμενη Κομισιόν, ένα όργανο επιτρόπων που σχεδιάζει και υποβάλλει τις νομοθετικές προτάσεις. Το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο απλά κυρώνει τις νομοθετικές προτάσεις των επιτρόπων, που έχουν προαποφασιστεί από τα συμβούλια υπουργών και πρωθυπουργών, βάσει της ατζέντας που έχουν ορίσει οι εκάστοτε προεδρίες.

Η Ε.Ε. είναι ένας υπερεθνικός συνασπισμός πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, ένα κυριαρχικό διακρατικό μπλοκ επιβολής των αποφάσεων και επιλόγων του, οι οποίες αφορούν τη ζωή εκατομμυρίων καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, τόσο εντός όσο και εκτός Ευρώπης (οικονομική λεηλασία, στρατιωτικές επιχειρήσεις, ανθρωπιστικές πολεμικές επεμβάσεις, «αντι»τρομοκρατικές εκστρατείες, θανατοπολιτική κατά των μεταναστών/ριών). Ένας περίπλοκος θεσμικός μηχανισμός, που όπως κάθε εξουσιαστική συγκρότηση, χαρακτηρίζεται από την αρχή ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται και οι κατευθύνσεις χαράζονται πάντα στην κορυφή, με κοινά όργανα ή διακρατικές συμπράξεις σε αστυνομικό, στρατιωτικό, δικαστικό επίπεδο να τις διασφαλίζουν.

Το ευρωεκλογικό πανηγύρι, με την επίφαση της συμμετοχής, δεν συνιστά τίποτε άλλο από την επιλογή των όρων περαιτέρω υποτίμησης και ποδηγέτησης της ζωής μας. Από την ενίσχυση της Ε.Ε. ή τις προτάσεις καλλωπισμού της, μέχρι τις διάφορες εκφάνσεις του ευρωσκεπτικισμού ή το πρόταγμα «εξόδου από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ», όλα τα κόμματα εν τέλει προτείνουν την παραίτηση και την ανάθεση, αντιπροσωπεύοντας διαφορετικές εκδοχές της εξουσιαστικής-εκμεταλλευτικής κοινωνικής οργάνωσης.

Το να πούμε ότι οι πολιτικοί εξαπατούν, κοιτάνε το συμφέρον τους και αυτό των «αγορών», πουλάνε φόβο ή ελπίδα ή και τα δύο μαζί, είναι κάτι κοινότοπο. Όπως και το να προτείνουμε αποχή, χωρίς να κάνουμε κάτι άλλο, προφανώς δεν αρκεί. Αν κάτι έχει σημασία να τίθεται μεταξύ όσων ανήκουμε σε υποταγμένες, εκμεταλλευόμενες, αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες και τάξεις, είναι το να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να βάλουμε μπροστά τις δικές μας επιθυμίες, τις δικές μας ανάγκες, τα δικά μας όνειρα, τις δικές μας επιδιώξεις.

Γιατί μόνο εμείς, οι «από κάτω», μπορούμε να φτιάξουμε έναν αυτοοργανωμένο κόσμο συνθετικού πληθυντικού αριθμού, που θα καθορίζεται από τον καθένα και την καθεμία ως συλλογική μονάδα ενσυναίσθησης, συνείδησης και ευθύνης. Έναν κόσμο χωρίς κράτος και ιεραρχία, χωρίς κεφάλαιο και ατομική ιδιοκτησία, χωρίς σύνορα και πατρίδες, χωρίς θρησκείες και ειδικούς, χωρίς πατριαρχία και σεξισμό, χωρίς εθνικισμό και μιλιταρισμό, χωρίς ρατσισμό και διακρίσεις, χωρίς καμιά μορφή ανωτερότητας και εξουσίας. Έναν κόσμο που θα χαρακτηρίζεται από τη συνδιαμόρφωση, την αμοιβαιότητα, την αλληλοβοήθεια, τη χειραφέτηση.

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

 
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

 
ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας

Συνειδητή αποχή από τις τοπικές-περιφεριακές εκλογές

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ;

Για άλλη μια φορά όλοι οι επίδοξοι δημοτικοί και περιφερειακοί αρχοντίσκοι και συμβουλάτορες, «αναδεδειγμένοι» τοπικά ή κομματικά μνηστήρες της καρέκλας, διεκδικούν την ψήφο μας για να αποκτήσουν πρόσβαση στη νομή της εξουσίας: αίγλη, κύρος, ισχύ, δημόσιες σχέσεις, βολέματα ημετέρων, μίζες, φράγκα. Με την απλή αναλογική μάλιστα στις τοπικές-περιφερειακές εκλογές βρήκε την ευκαιρία να κατέβει υποψήφιος μέχρι και ο «φούφουτος». Από φασιστοειδή, γραβατωμένα ακροδεξιόμουτρα, οπαδούς του συντηρητισμού, νεοφιλελεύθερους γιάπηδες, μέχρι μετριοπαθείς κεντρώους, σοσιαλιστές της «αλλαγής» και τις διάφορες παραλλαγές της «αριστεράς των κινημάτων και των αγώνων».

Η τοπική «αυτο»διοίκηση και οι περιφέρειες, όμως, δεν είναι τίποτε άλλο από οργανικά κομμάτια του διοικητικού μηχανισμού του κράτους, οι απολήξεις του στις γειτονιές, θεσμοί διαχείρισης και μεταβίβασης των κρατικών/καπιταλιστικών σχεδιασμών, μακριά από κάθε έννοια «αυτονομίας» ή «αυτοδιεύθυνσης». Και το κράτος, σε οποιαδήποτε μορφή του (κοινοβουλευτικό στις αστικές δημοκρατίες, τυραννικό στις δικτατορίες, γραφειοκρατικό στις λαϊκές δημοκρατίες), δεν είναι τίποτε άλλο από όργανο κυριαρχίας.

Το ζήτημα, συνεπώς, δεν είναι ποιος/α θα μαζεύει καλύτερα τα σκουπίδια, θα βάλει περισσότερα φώτα, θα φροντίσει τις πλατείες και τις παιδικές χαρές, θα αυξήσει ή θα μειώσει την αστυνόμευση, θα προσελκύσει θέσεις μισθωτής σκλαβιάς ή θα κάνει «πολιτιστικό έργο».

Το ζήτημα είναι ότι για άλλη μια φορά ζητιέται η απουσία μας από τις διαδικασίες και τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας και η ανάθεσή τους σε μικρούς ή μεγαλύτερους επίδοξους σωτήρες. Καλούμαστε να μείνουμε απαθείς και παθητικοί/ες, να ιδιωτεύουμε και να αδιαφορούμε, να σιωπούμε και να φοβόμαστε. Να μη δοκιμάσουμε ποτέ να συνεννοηθούμε αδιαμεσολάβητα με τον γείτονα, τη συνάδελφο, τον μετανάστη, τη συμμαθήτρια μας…

Η ψήφος εμφανίζεται ως υπευθυνότητα και συμμετοχή ενώ είναι παραίτηση και ανάθεση. Με τον ίδιο τρόπο που η αποχή από τα εκλογικά πανηγύρια ποτέ δεν είναι αρκετή αν δεν συσχετίζεται με τη συλλογικοποίηση, την αμοιβαιότητα, τη χειραφέτηση, την κριτική σκέψη, τη δράση.

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ,

ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

 

Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας

Αλληλεγγύη στον διωκόμενο σύντροφο αντιφασίστα Νίκο Α.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΝΙΚΟ Α.

Την Παρασκευή 5 Απριλίου στα δικαστήρια Πειραιά δικάζεται με κατασκευασμένες κατηγορίες σε 2ο βαθμό ο αντιφασίστας σύντροφος Νίκος Α. για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι στις 18/9/2014, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαιροβγάλτες νεοναζιστικού τάγματος εφόδου της χρυσής αυγής.

Η συγκεκριμένη διαδήλωση χαρακτηρίστηκε από τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων ανθρώπων, σε μία περίοδο που το κρατικό σχέδιο πριμοδότησης των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου και των δολοφονικών τους επιθέσεων κατά μεταναστ(ρι)ών και αγωνιζόμενων ανθρώπων είχε αντικατασταθεί από το ιδεολογικό/πολιτικό ξέπλυμα του «κρατικού αντιφασισμού» και της «θεωρίας των άκρων», καθώς και από τη στρατηγική της «μηδενικής ανοχής» στη βάση του δόγματος «Νόμος και Τάξη». Για τον λόγο αυτό άλλωστε, το «κράτος έκτακτης ανάγκης» μετά τις επίσημες προαναγγελίες της πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας περί «αποφασιστικότητας να μην μετατραπεί η ελληνική δημοκρατία σε δημοκρατία της Βαϊμάρης», δεν δίστασε να εφαρμόσει μέσα στις γειτονιές του Κερατσινίου ένα κατασταλτικό σχεδιασμό 4.000 αστυνομικών (με μηχανοκίνητες δυνάμεις, ελικόπτερα, μέχρι και παρέλαση της περιβόητης αύρας). Από τη στιγμή που η εκστρατεία φόβου και τρομοκρατίας από την πλευρά του «κράτους ασφάλειας» απέτυχε στο να εμποδίσει χιλιάδες διαδηλωτές να συμμετάσχουν στην αντιφασιστική διαδήλωση, σειρά πήρε η εφαρμογή ενός κατασταλτικού σχεδίου κατατεμαχισμού και διάλυσής της από δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ και μηχανοκίνητες ομάδες ΔΕΛΤΑ, οι οποίες επιτέθηκαν με δολοφονικά χτυπήματα σε διάφορα μπλοκ της πορείας.

Εκείνο όμως που δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση και διαδοχικές επιθέσεις ήταν το μπλοκ των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων της περιοχής (της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ), το οποίο στήριξε επίσης με δημόσιο κάλεσμα ο αντιφασιστικός συντονισμός συλλογικοτήτων από τις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας. Το εν λόγω μπλοκ, που αριθμούσε 2000 άτομα, αποτέλεσε το διακύβευμα της κρατικής καταστολής, με προφανή σκοπό τη διάλυσή του και κατόπιν την προσαγωγή και τη σύλληψη δεκάδων διαδηλωτών ακολουθούμενη με την κλασσική αστυνομοδικαστική πρακτική της απόδοσης «φασόν» κατηγοριών. Έτσι, μετά την πρώτη επίθεση των ΜΑΤ στη λεωφόρο Σαλαμίνος το μπλοκ κόπηκε σε δύο κομμάτια, τα οποία αν και κατάφεραν αμφότερα να ανασυγκροτηθούν δέχτηκαν με τη σειρά τους νέες επιθέσεις μέχρι την τελική τους διάλυση. Από τη μία, διμοιρίες των ΜΑΤ χτύπησαν το ένα κομμάτι στην οδό Ψαρρών, με αποτέλεσμα 61 συλλήψεις στο σωρό και απαγγελίες κατηγοριών για πλημμελήματα. Από την άλλη, το δεύτερο κομμάτι στο οποίο υπήρχε η αρχική κεφαλή του μπλοκ, χτυπήθηκε ξανά από ομάδες ΔΕΛΤΑ στην πλατεία Κύπρου (στο δημαρχείο Κερατσινίου-Δραπετσώνας), με αποτέλεσμα τη σύλληψη του συντρόφου Νίκου Α. από τις γειτονιές του Περιστερίου (ο οποίος συμμετείχε στην πορεία με συλλογικούς όρους ως κομμάτι της διοργάνωσης), που του αποδόθηκαν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για κατοχή-χρήση μολότοφ, έκρηξη και εμπρησμό. Κατηγορίες ανυπόστατες, όχι μόνο γιατί ο σύντροφος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όσα του αποδίδονται αλλά και γιατί στο δημαρχείο, στην πλατεία Κύπρου και τριγύρω δεν έπεσε εκείνη τη μέρα καμία μολότοφ. Ο Νίκος Α. χρεώνεται το πείσμα όλων μας που συμμετείχαμε στο μπλοκ, να παραμείνουμε δυναμικά στον δρόμο και να υπερασπιστούμε τις επιλογές μας.

Η άγρια καταστολή της αντιφασιστικής διαδήλωσης του Σεπτεμβρίου του ’14 ακολουθήθηκε από μία πολυετή δικαστική ομηρία των δεκάδων συλληφθέντων. Το 2018, τέσσερα χρόνια αργότερα και με την «πρώτη φορά αριστερά» να βρίσκεται στα ηνία του κράτους υπερασπιζόμενη τη «συνέχειά» του σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, την ίδια στιγμή που οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα κυκλοφορούν ελεύθεροι, την ίδια στιγμή που ο φασισμός έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα διαμέσου μίας εθνικιστικής και μιλιταριστικής ατζέντας που προωθείται κυριαρχικά από την κυβερνώσα αριστερά μέχρι και την άκρα δεξιά, ο σύντροφος Νίκος Α. καταδικάζεται πρωτόδικα από τα δικαστήρια του Πειραιά -με πασιφανείς πολιτικούς λόγους εκδικητικότητας και παραδειγματισμού πάνω σε ένα ανυπόστατο κατηγορητήριο- σε 6 χρόνια φυλάκισης, για την επιλογή του να στέκεται συλλογικά και ανυποχώρητα, μαζί με πολλούς άλλους και άλλες, απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τον φασισμό. Λίγους μήνες αργότερα άλλωστε και πάλι στο Πρωτοδικείο Πειραιά, στις 24/1/2019, ακολούθησε το τέλος της δικαστικής ομηρίας των 61 συλληφθέντων -που διαδήλωναν μαζί με τον Νίκο Α. μέχρι και την πρώτη αρχική επίθεση των ΜΑΤ- οι οποίοι/ες απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν, αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο την πλήρη αβασιμότητα των κατηγοριών του Νίκου Α. και την πολιτική σημασία της αρχικής του καταδίκης αλλά και του επερχόμενου εφετείου του.

Ενάντια στην κρατική/καπιταλιστική βαρβαρότητα και τη φασιστική θηριωδία, μοιραστήκαμε τη συντροφικότητα, σταθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι στις παρακρατικές συμμορίες, υπερασπιστήκαμε τους δρόμους, τις πλατείες, τις γειτονιές, τα αυτοοργανωμένα στέκια και τις καταλήψεις ενάντια στην επιβολή του φόβου. Βρεθήκαμε στο πλάι των μεταναστ(ρι)ών και των αγώνων τους, ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την απαξίωση της ζωής τους. Διαδηλώσαμε ξανά και ξανά, οργισμένοι και οργισμένες, και αντιμετωπίσαμε την κρατική καταστολή. Δεν ξεγελαστήκαμε ούτε από τον θεσμικό «αντιφασισμό» ούτε από την αριστερά του κράτους. Και δεν θα αφήσουμε κανέναν και καμία μόνη της, σε καμία κατασταλτική και δικαστική μεθόδευση.

Ο σύντροφος Νίκος Α. είναι ένας από εμάς!

Ο,ΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Α. από τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Πειραιά (Φίλωνος & Σκουζέ)

Παρασκευή 5/4, 9.00πμ

Αντιφασιστική Συνέλευση Πειραιά, Ρεσάλτο (Κερατσίνι),

Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Πάροδος (Νίκαια),

Pasamontańa (Κορυδαλλός), κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω),

κατάληψη Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Antifascist Action (Περιστέρι),

Θερσίτης (Ίλιον), κατάληψη Αγρός (πάρκο Τρίτση)

Το απόγευμα της Παρασκευής 29/3 πραγματοποιήθηκε στο Κερατσίνι δίωρη παρέμβαση με αφισοκόλληση, μοίρασμα κείμενων και τοποθέτηση πανό, από 20 συντρόφισσες και συντρόφους στον άξονα της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων. Ενώ το πρωί του Σαββάτου 30/3 πραγματοποιηθήκε, επίσης, δίωρη παρέμβαση με αφισοκόλληση, μοίρασμα κειμένων, τρικάκια και συνθήματα, στο κέντρο του Πειραιά (Τσαμαδού, αγορά, Ηρώων Πολυτεχνείου, Δημοτικό Θέατρο, Τερψιθέα, Πασαλιμάνι, Σωτήρος, πλ. Κοραή, Βασ. Γεωργίου, σταθμός ΗΣΑΠ) με τη συμμετοχή 70 συντρόφων και συντροφισσών. Ακολουθούν φωτογραφίες από την παρέμβαση του Σαββάτου.

 

 

Για την αποτροπή της ομιλίας Βελόπουλου στις 14/3 στο Κερατσίνι

Την Πέμπτη 14/3, ο Κυριάκος Βελόπουλος και το κόμμα του ελληνική λύση είχαν ανακοινώσει ομιλία στο πολιτιστικό κέντρο Κερατσινίου "Αντώνης Σαμαράκης", στη συμβολή των οδών Παπαναστασίου και Μικράς Ασίας, στα Ταμπούρια. Από νωρίς το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε κατάληψη του πολιτιστικού κέντρου για τη ματαίωση της ομιλίας και καλέστηκε συγκέντρωση έξω από το πολιτιστικό για τις 6.00 το απόγευμα.

Στις 5.30μμ, δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι έφτασαν διαδηλώνοντας στην οδό Παπαναστασίου κινούμενες/οι προς το πολιτιστικό κέντρο. Οι πολυπληθείς αστυνομικές δυνάμεις που είχαν απλωθεί στην περιοχή επιχείρησαν να τους σταματήσουν σε πιο απομακρυσμένο σημείο από την κατάληψη αλλά τελικά η πορεία κατάφερε να φτάσει ένα στενό κάτω από το πολιτιστικό κέντρο. Η συγκέντρωση συνεχίστηκε με παλμό, συνθήματα, τρικάκια, κείμενα, συσπειρώνοντας κι άλλο κόσμο κυρίως της γειτονιάς, μέχρι τις 7.00μμ, οπότε οι αστυνομικές δυνάμεις αποσύρθηκαν και οι συγκεντρωμένοι/ες ενώθηκαν με τους/τις καταληψίες. Ακολούθησε διαδήλωση στους δρόμους των Ταμπουρίων που αριθμούσε περισσότερα από 80 άτομα και κατέληξε στην πλατεία Λαού.


Στο ενδιάμεσο, λίγο μετά την κατάληψη του κτιρίου και αποχώρηση των εργαζομένων, των δασκάλων και μαθητών δραστηριοτήτων του πολιτιστικού κέντρου αφού τους μοιράστηκε το κείμενο και τους εξηγήθηκαν οι λόγοι της κατάληψης, στελέχη και μπράβοι της ελληνικής λύσης μαζεύτηκαν έξω από το πολιτιστικό κέντρο επιδιώκοντας να προκαλέσουν αντιπαράθεση. Οι καταληψίες παραμείναμε ψύχραιμοι/ες ακόμα κι όταν επιχείρησαν ένα είδος εφόρμησης με τη χρήση δακρυγόνου σπρέι πιπεριού. Όταν απωθήσαμε αυτές τις επιθέσεις ρίχνοντας νερό από τα παράθυρα και την ταράτσα του κτιρίου, οι βελόπουλοι -ελαφρώς βρεγμένοι- ζητούσαν επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων γιατί… δέχτηκαν επίθεση! Όλως τυχαίως, μέσα σε λίγα λεπτά η περιοχή ζώστηκε από αστυνομικές δυνάμεις: ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ, περιπολικά, διμοιρία ΜΑΤ, ασφαλίτες. Με την άφιξη του αρχηγού τους κινήθηκαν προς το δημαρχείο για να συναντήσουν τον δήμαρχο Κερατσινίου-Δραπετσώνας Χρήστο Βρεττάκο, ο οποίος δεν συναίνεσε με την αστυνομική εκκένωση της κατάληψης, με μια εκπληκτική «επιχειρηματολογία», όπως αυτή αποτυπώνεται σε βίντεο της συνομιλίας του με τον Κυριάκο Βελόπουλο, που έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο. Επί της ουσίας, ο αριστερός δήμαρχος συμφώνησε επί της αρχής με τον ακροδεξιό ηγετίσκο ότι το όποιο ζήτημα δεν έγκειται στην παρουσία του φασιστικού βόθρου στους δρόμους του Κερατσινίου αλλά… στους/στις καταληψίες και τους κατοίκους που αγωνίζονται ενάντια στον φασισμό. Ως «παιδαγωγός» μάλιστα απλά διαφώνησε στον τρόπο επίλυσης του «προβλήματος» (δηλαδή μιας αντιφασιστικής κατάληψης και όχι του φασισμού), δηλώνοντας ότι «κρίνει καταλληλότερη τη νουθεσία (και όχι την καταστολή) των κακομαθημένων παιδιών με παραβατική συμπεριφορά» και ότι «οι καταληψίες θα έρθουν αντιμέτωποι κάποια στιγμή με τις επιλογές τους όταν κάποιος δυνατότερος θα τους κάνει το ίδιο»! Ως παλιόπαιδα, αδημονούμε για τις νουθεσίες του αγαπητού μας αριστερού δημάρχου, πατέρα και δασκάλου, όπως και για το μάθημα του πώς υπολογίζει το ισοζύγιο δύναμης ανάμεσα σε έναν δήμαρχο και το επιτελείο του, ένα αρχηγό κόμματος και τους μπράβους τους, έναν ταξίαρχο της αστυνομίας και τις παραταγμένες κατασταλτικές του δυνάμεις από τη μία, και σε αυτοοργανωμένες συλλογικότητες και μεμονωμένους κατοίκους χωρίς καμία θεσμική πλάτη από την άλλη. Αυτό που πάντα τους ενοχλούσε και τους ενοχλεί είναι η συλλογική ευφυΐα και βούληση των καταπιεσμένων που αντιστέκονται στην επιβολή, αναμετριούνται με την καταστολή, δεν ξεγελιούνται από τη χειραγώγηση, δεν δέχονται τη διαμεσολάβηση, δεν επιτρέπουν την καπηλεία των αγώνων τους.

Υ.Γ: Φήμες που επιβεβαιώνονται θέλουν το αμάξι με το οποίο έφευγε ο Βελόπουλος αμέσως μετά τη ματαίωση του λογυδρίου του, να διεμβολίζεται από άλλο αμάξι ενός… ομοϊδεάτη του έξω από το δημαρχείο Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Αρνούμαστε την όποια ευθύνη για οδικά ατυχήματα πέριξ της κατάληψης και μένει να διερευνηθεί από τις αρχές αν το οδικό αυτό συμβάν ήταν ύπουλος δάκτυλος του Σόρος, θεία τιμωρία για όσους αρνούνται τον Ιησού, κάποιο αυτοσχέδιο σκετσάκι θείας κωμωδίας ή απλά νομοτελειακό αποτέλεσμα των κυκλωμάτων πλαστών αδειών οδήγησης…

Ακολουθεί το κείμενο της κατάληψης, της συγκέντρωσης και της πορείας που ακολούθησε:

Σήμερα, Πέμπτη 14/3, ο Κυριάκος Βελόπουλος και το κόμμα του Ελληνική Λύση έχει ανακοινώσει ομιλία στο πολιτιστικό κέντρο Κερατσινίου "Αντώνης Σαμαράκης".
Ο Βελόπουλος, το κόμμα του, τα στελέχη και οι οπαδοί του είναι γνωστοί ακροδεξιοί, εθνικιστές, ρατσιστές, υμνητές του "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια". Αποτελούν σε νέα συσκευασία τη συνέχεια του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, του οποίου ο Βελόπουλος ήταν στέλεχος και βουλευτής από το 2007, όπως και το διάστημα 2011-12 που το ΛΑΟΣ συμμετείχε σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, με πρωθυπουργό τον διορισμένο πρώην τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο για να επιτευχθεί η συνέχιση και εφαρμογή των μνημονίων κοινωνικής ισοπέδωσης και ταξικής λεηλασίας, σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών αντιστάσεων και ταραχών.
Επειδή τα εκλογικά πανηγύρια όλων των ειδών πλησιάζουν (δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές, βουλευτικές) δεν σημαίνει ότι οι δρόμοι, οι πλατείες, τα πολιτιστικά κέντρα, ο δημόσιος χώρος γενικότερα, θα αφεθούν βορά στα κάθε είδους φασιστοειδή και τα κομματίδιά τους. Ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Ελληνική Λύση του είναι ανεπιθύμητοι στο Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα. Το ίδιο και κάθε άλλος εθνικιστικός και ρατσιστικός συρφετός, από τους νεοναζί της χρυσής αυγής μέχρι τους τσαρλατάνους της ελλήνων συνέλευσις. Οι προσπάθειές τους για εμφάνιση στο δημόσιο πεδίο αποτελούν από μόνες τους πρόκληση. Όχι γιατί τρέφουμε καμία συμπάθεια στον φιλελεύθερο, σοσιαλιστικό ή αριστερό πατριωτισμό, που θεμελιώνει εξίσου τους πλαστούς διαχωρισμούς και τα νεκροταφεία των εθνικών ιδεωδών. Αλλά γιατί το αίμα δεν γίνεται νερό κι η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Τα προηγούμενα χρόνια οι γειτονιές μας βίωσαν σωρεία φασιστικών επιθέσεων κατά μεταναστών, αγωνιστ(ρι)ών και αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αποτέλεσαν πεδίο κάποιων από τις σφοδρότερες συγκρούσεις με τις παρακρατικές ομάδες κρούσης, τους κρατικούς πάτρωνές τους και τις δυνάμεις καταστολής τους. Έτσι θα πράξουμε και τώρα. Την προεκλογική περίοδο που ακολουθεί θα σταθούμε για άλλη μια φορά στις γειτονιές μας ανάχωμα στον φασισμό και στην προσπάθεια διάχυσης κοινωνικά του εθνικιστικού, ρατσιστικού και σεξιστικού δηλητηρίου. Μαζί με πολλούς άλλους και πολλές άλλες, όπως και τόσες άλλες φορές. Με όπλα μας την συνείδηση, την εξεγερτική ευαισθησία, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, για την ατομική και συλλογική χειραφέτηση.
Καλούμε σε στήριξη της κατάληψης στο πολιτιστικό κέντρο Αντώνης Σαμαράκης, Μικράς Ασίας και Παπαναστασίου, που έχει πραγματοποιηθεί από τις 14.00 για την ματαίωση της ομιλίας του Βελόπουλου και σε συγκέντρωση στις 18:00.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας