4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
4 χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, σε μια εποχή συστηματικού υποβιβασμού της ζωής στην ολότητά της. Στην «εποχή του φόβου», της «εξαίρεσης» και των εκτοπισμών, των περιφράξεων, των τειχών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Στην «εποχή των δογμάτων ασφάλειας» και των καθεστώτων «έκτακτης ανάγκης», των ειδικών νομοθεσιών και των διευρυμένων συστημάτων ελέγχου και εποπτείας, της παρανομοποίησης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, της στρατιωτικοποίησης των πόλεων και ολόκληρων περιοχών. Στην «εποχή της διακινδύνευσης», της έλλειψης οράματος (no future), της οικονομικής και πολεμικής ισοπέδωσης, της εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης και της επισφάλειας. Κι οι φασίστες, τα γνησιότερα τέκνα του ολοκληρωτισμού, οι πιο φανατικοί λάτρεις του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, του φυλετισμού, του σεξισμού και της αρτιμέλειας, να κραυγάζουν πολεμικές ιαχές, να ενισχύουν με παραστρατιωτικές ομάδες το σύστημα, να επιτίθενται στους εκτοπισμένους, τους ανατρεπτικούς, τους αιρετικούς, τους διαφορετικούς, τους «περισσευούμενους», να αναβαθμίζονται θεσμικά, να μπαίνουν στα κοινοβούλια.
Το σύνθημα των εξουσιών: όλοι εναντίον όλων, ο καθένας για την πάρτη του κι όποιος τα καταφέρει. Εσωστρέφεια, εξατομίκευση, ιδιώτευση, κοινωνικός κανιβαλισμός. Όσο όμως περιχαρακωνόμαστε, η πνευματική και συναισθηματική ερημοποίηση εξαπλώνεται, o ορίζοντας των πιθανοτήτων και των δυνατοτήτων στενεύει.
Ας τελειώνουμε με κάθε είδους σύνορα -εδαφικά, σωματικά, διανοητικά-, με κάθε δεσποτισμό, σκοταδισμό και διαμεσολάβηση. Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, αμοιβαιότητας, δημιουργικότητας, σύγκρουσης με τους δυνάστες και επινόησης νέων μορφών συλλογικής ζωής για τη διαμόρφωση νέων κοινωνικών σχέσεων, για το πέρασμα σε μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΗΚΩΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ
Όσο η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η κρατική και θρησκευτική τρομοκρατία, ο πόλεμος και ο μιλιταρισμός εξαπλώνονται.
Όσο η θανατοπολιτική, οι φράχτες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης εδραιώνονται ως κανονικότητα.
Όσο οι εθνικές αυταπάτες, ο ρατσισμός, η «λευκή ανωτερότητα», η απόρριψη και ο αποκλεισμός του "Άλλου" κυκλώνουν σα συρματόπλεγμα την καρδιά και τη σκέψη μας.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ
ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ
Όσο χτίζουμε γέφυρες αλληλοκατανόησης και αλληλεγγύης, διευρύνουμε τους ορίζοντές μας με μπάσταρδες σχέσεις επιμειξίας των διαφορετικοτήτων και αγωνιζόμαστε από κοινού, μακριά από πλαστούς εθνικούς-φυλετικούς-θρησκευτικούς διαχωρισμούς και προκαταλήψεις.
Όσο συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας, συγκρουόμαστε και ερχόμαστε σε ρήξη με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της επιβολής, των συνόρων και της ιδιοκτησίας, της ετερονομίας και της ιεραρχίας, της αλλοτρίωσης και των διακρίσεων.
Όσο ονειρευόμαστε έναν ανεξούσιο κόσμο, ισοτιμίας και σύνθεσης πολλών διαφορετικών κόσμων.
Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ